ZANIM POWSTAŁA PARAFIA
Historia Polski nierozłącznie związana jest z historią kościoła, a tego w Bystrej długo nie było. W roku 1338 została utworzona parafia w Pcimiu, która swym zasięgiem objęła rozległy teren puszczy karpackiej, w której znalazły się tereny dzisiejszej wsi Bystra, a od 1498 roku teren ten został włączony do parafii w Łętowni, W dniu 18 czerwca 1856 roku utworzona została samodzielna parafia w Jordanowie do której została przyłączona Bystra i tak trwało do roku 1982.
Nie mieli szczęścia do utworzenia własnej parafii Bystrzanie również w okresie zaborów. Polityka parafialna cesarza Franciszka Józefa II oparta na zasadach określonych przez niego, przewidywała pokrycie całego państwa siecią parafii w których duszpasterze mieli pełnić rolę „policji kościelnej”, dbającej o zdrowie moralne ludu i wyrabiać „grzecznych poddanych”.
Dekretem z 20 października 1782 roku cesarz Franciszek Józef II ustalił normy dotyczące sposobu tworzenia sieci parafialnych na terenie całego cesarstwa. Obowiązującymi kryteriami tworzenia parafii były:
1. Kryteria natury geograficznej – odległość do kościoła parafialnego nie może mieć więcej jak godzinę drogi lub gdy przeszkody naturalne utrudniałyby dojście (rzeki, góry, lasy, złe drogi)
3. Kryteria natury demograficznej – gdy liczba wiernych przypadających na parafię miejską (bez przedmieść) wynosiła 1000 i wiejską- 700 wiernych. Parafie położone w diasporze- 500 wiernych.
4. Kryteria natury duszpasterskiej – kościoły nieparafialne znajdujące się na terenie parafii (klasztorne, filialne, kaplice) jeśli miały dogodny dostęp do drogi, powinny otrzymać status parafialny. W przeciwnym wypadku należało je zamknąć lub zburzyć.
5. Kryteria natury organizacyjnej – w danej miejscowości powinna być przynajmniej jedna parafia lub lokalia (jednostka kościelna, którą dziś można przyrównać do filii). W tym względzie należało brać pod uwagę następujące problemy: kościoły nie posiadające praw parafialnych, odległość od innej parafii i to, że parafia miejska nie powinna swym terytorium obejmować przedmieść, dogodne dla duszpasterstwa granice parafii (by proboszcz nie musiał przechodzić przez teren innej parafii),
Niestety kryteriom tym Bystra nie odpowiadała, dlatego nie miała możliwości wybudowania własnego kościoła
Na początku XIX wieku ówczesny właściciel majątku ziemskiego w Bystrej Wincenty Sariusz Wilkoszewski, postawił w „parku dworskim” małą kapliczkę, w stylu neogotyckim zchórem i drewnianym ołtarzem, w którym był umieszczony obraz przedstawiający Św. Marcina. Kaplica ta posiadała niewielką dzwonniczkę tzw. „sygnaturkę” z dzwonkiem z roku 1804 ważącym 13 kg na którym był napis „et verbum caro factum est” (asłowo stało się ciałem). Dzwon został w roku 1916 zabrany na cele wojenne. Jordanowscy księża odprawiali wtej kapliczce nabożeństwa sporadycznie. Marzeniem więc Bystrzanów było utworzenie własnej parafii z księdzem na miejscu. Przed wybuchem I wojny światowej przebywał na terenie Bystrej ks. Józef Podwieski z diecezji lwowskiej, w którym mieszkańcy wsi widzieli swego duszpasterza na dłużej, lecz wskutek powstałych niesnasek, ksiądz opuścił Bystrą.
Podczas okupacji hitlerowskiej w Bystrej znalazło się wielu uciekinierów, bądź przesiedleńców z innych terenów Polski zajętych przez Niemców, wśród nich było przesiedlonych między innymi. dwóch duchownych z Wielkopolski ks. Karol Tobyś i ks. mgr Józef Skudelski, którzy z narażeniem życia świadczyli mieszkańcom posługę duchową.
W konspiracji posługę taką świadczył również kapelan oddziału partyzanckiego „Harnaś” ks. Józef Szczurzydło ps. „Kwiatek”, ze zgromadzenia Pallotynów.
Dążenia do skrócenia drogi do kościoła, a tym samym umożliwienia częstszego uczestniczenia we Mszy św., urzeczywistniały się, gdy w okresie wakacyjnym urlop spędzał wdomu rodzinnym, pierwszy kapłan rodem z Bystrej, żołnierz frontowy z I wojny światowej, ks. porucznik, Prałat Wojciech Kowalik, stale pełniący posługę duszpasterską inauczycielską w szkole średniej w Myślenicach. W wakacje bywali tu również często inni księża rodacy: Stanisław Kowalik i Józef Zembol. W latach pięćdziesiątych isześćdziesiątych, raz w miesiącu (poza okresem zimowym) dojeżdżał furmanką z Jordanowa ksiądz, który odprawiał mszę św. w małej kapliczce podworskiej.
Kilkuletnie monity o przydzielenie księdza „na stałe” słane do Kurii Metropolitalnej w Krakowie, zostały uwieńczone sukcesem. Pismem z dnia 17 września 1958 roku L. 5291/58 Kuria Metropolitalna wKrakowie, w osobie J E. ks. Arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, udzieliła ks. dr. Franciszkowi Ciaptaczowi, wikaremu z Chrzanowa, zezwolenia na prowadzenie Rektoratu kaplicy w Bystrej, przynależnej do parafii wJordanowie oraz udzieliła zezwolenia na założenie chrzcielnicy iudzielania sakramentu chrztu św, ślubów oraz pogrzebów. Z uwagi jednak na brak cmentarza, zmarłych nadal chowano na cmentarzu parafialnym w Jordanowie. Nowomianowany Rektor, ks. dr Franciszek Ciaptacz, przybył do Bystrej w dniu 25 września 1958 roku.
Ks. Ciaptacz, stosując różnego rodzaju fortele, potrafił uzyskać od Nadleśnictwa wBystrej znaczną część działki w parku dworskim, na której mieszkańcy dobudowali do kapliczki dworskiej, nawę główną z desek, wewnątrz tynkowaną.
We wrześniu 1960 roku został utworzony w Bystrej „Cmentarz Komunalny”. Pierwszą zmarłą chowaną na nowym cmentarzu, była śp. Kazimiera Maciążka, której pogrzeb odbył się w dniu 12. 11. 1960 roku. Od tego czasu już wszystkie obrzędy religijne są odprawiane na miejscu. Na gruncie podarowanym przez rodzinę Syców, „w Górkach”, przystąpił ksiądz Ciaptacz do budowy plebanii, której nie ukończył bowiem został przeniesiony.
Następnym Rektorem został ksiądz Henryk Staudt, który nie przejawiał wielkiego zapału do działalności gospodarczej i społecznej, więcej wysiłku skierował na działalność duszpasterską. Ks. Henryk Staudt wprowadził min. środowe nowenny do M. B. Nieustającej Pomocy, wprowadził msze św. wieczorne, w których mogli uczestniczyć ci co kończyli pracę po południu.
We wrześniu 1963 roku został mianowany Rektorem w Bystrej wikariusz parafii z Klikuszowej ksiądz Bolesław Góral. Próbował czynić starania o budowę nowego kościoła i wykończenie plebanii, co jednak w ówczesnym czasie było bardzo trudne, zarówno z powodów gospodarczych jak i politycznych.
W trosce o podniesienie morale wiernych, wprowadził niedzielne nieszpory dla dzieci, odwiedziny chorych w domach, w każdą pierwszą środę miesiąca spowiedź z udziałem zapraszanych okolicznych księży.
W dzień poprzedzający uroczystość odpustową, w godzinach popołudniowych, w sobotę dnia 14 listopada 1964 roku (11. 11. był dniem roboczym|), po odbyciu kilkudniowych ćwiczeń duchowych prowadzonych przez Księży Redemptorystów, został poświęcony obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, zakupiony u księży Redemptorystów. W lipcu 1968 roku ksiądz Góral został przez Kurię przeniesiony do Lipnicy Wielkiej na Orawie.
Z dniem 13 lipca 1968 roku Rektorem w Bystrej został mianowany wikariusz parafii Wieliczka ks. Adam Małecki. Ksiądz Rektor zorganizował prace malarskie kościoła, i zabezpieczenie okien kratami, bowiem w styczniu 1968 roku złodziej wtargnął oknem do kościoła i ukradł monstrancję. Stary spróchniały drewniany ołtarz główny, został zastąpiony nowym, wykutym w piaskowcu przez mistrza kamieniarskiego Jana Stokłosę. Z uwagi jednak na uznanie go za niezgodny z tradycją i wezwaniem kaplicy, został rozebrany i zdeponowany w podpiwniczeniu kaplicy. W1987 roku na szczycie Okrąglicy (1239 mnpm) działacze turystyczni z Krakowa wybudowali kaplicę, w której kamienne płyty z płaskorzeźbami czterech ewangelistów i „Baranka Bożego”, zostały umieszczone, jako antepedium ołtarza Matki Boskiej Opiekunki Turystów. Nadstawa przedstawiająca Świętą Rodzinę została umieszczona w przydrożnej kapliczce na roli Stasinka w Sidzinie. Nowe, trzy drewniane ołtarze do kościoła wykonał Władysław Bednarz.
Zgodnie z nowym kanonem liturgicznym przerobiono prezbiterium tak, by dostosować ołtarz do wymogów ustawienia „twarzą do ludu”. Nowomianowany Rektor podtrzymał dotychczasowe nabożeństwa, lecz postanowił szczególną uwagę skierować na walkę zpijaństwem i pieniactwem.
W dniu 3 grudnia 1973 roku podpisany został akt notarialny na mocy którego budynek Nadleśnictwa Państwowego (sekretarzówka) w Bystrej wraz z ogrodem, stał się własnością parafii rzymsko-katolickiej w Jordanowie, Rektorat w Bystrej. W następnym dniu tj 4 grudnia wystosowane zostało pismo do Kurii Metropolitalnej w Krakowie, od ks. Kan. Franciszka Grygi, proboszcza w Jordanowie, z opinią księdza Prałata Franciszka Dźwigońskiego, dziekana Dekanatu Makowskiego, z wnioskiem o odłączenie Bystrej od Jordanowa i utworzenie samodzielnej i niezależnej parafii rzymsko- katolickiej. Kuria Metropolitalna w Krakowie pismem z dnia 1 września 1977 r Nr 3035/77 zwróciła się do Urzędu Wojewódzkiego wNowym Sączu z informacją, cyt. „że ma zamiar wyłączyć ze składu terytorialnego parafii wJordanowie miejscowość Bystrę Podhalańską w jej granicach administracyjnych i erygować samodzielną parafię. Samodzielny rektorat przy kościele w Bystrej Podhalańskiej istnieje od 25 września 1958 roku. Istnieją wszystkie elementy potrzebne do utworzenia parafii”. Podpisał ks. bp Julian Groblicki. W odpowiedzi Kuria otrzymała od Wojewody Nowosądeckiego „ostateczną decyzję odmowną” z dnia 29 września 1977 r. Nr Wz- 41/253/77 z uzasadnieniem, że… „w toku postępowania wyjaśniającego ustalono jednak, że obiekty niezbędne do funkcjonowania parafii nie stanowią własności osoby prawnej kościoła rzymsko- katolickiego”- podpisał Wojewoda Lech Bafia.
Z dniem 1 października 1977 roku ks. Adam Małecki został przeniesiony na stanowisko proboszcza do Szaflar a na Rektora został powołany ks. Tadeusz Leśniak, który wcześniej pełnił obowiązki kapłańskie w parafii Paczółtowice k. Krzeszowic. Budynek w którym przyszło zamieszkać księdzu był budynkiem zaniedbanym, od kilku lat nikt w nim nie mieszkał i jak wspomina ksiądz „pierwszą noc, jaką spędziłem- właściwie tu się nie dało spać, bo chciały mnie myszy zjeść jak Popiela.” Pierwszym więc zakupem dla nowej siedziby był kot, który dzielnie walczył „ze współlokatorami” księdza. Zawilgocenie budynku, odpadające ściany, zrujnowane piece i przeciekający dach itd… to wszystko wymagało podjęcia pilnych działań.
Mieszkańcy wsi próbowali przyjść z pomocą w odremontowaniu obiektu lecz bariery biurokratyczne i niechętny stosunek ówczesnych władz do kościoła utrudniały realizację prac remontowych. Nie mogąc się doczekać na wydanie przez Urząd Miasta i Gminy w Jordanowie zezwolenia na wykonanie koniecznego remontu, parafianie sami przystąpili do prac, za co księdza spotkały przykrości. Wojewoda Nowosądecki Lech Bafia pismem z dnia 22 listopada 1978 r Nr Wz- 40/667/78 zwraca się do Kurii Metropolitalnej w Krakowie „o wydanie stosownych zarządzeń odnośnie ks. Tadeusza Leśniaka wikariusza eksponowanego w Bystrej"
Prowadzone prace remontowe na które nie otrzymał zezwolenia ani ksiądz Adam Małecki ani ks. Tadeusz Leśniak, pomimo kilkakrotnych starań o uzyskanie zezwolenia, zostały potraktowane jako „szkodliwa dla Państwa działalność” za co orzeczeniem Kolegium do Spraw Wykroczeń przy Naczelniku Miasta i Gminy w Jordanowie z dnia 9 listopada 1978 roku został ukarany grzywną w wysokości 800 zł. Prace zostały wstrzymane i budynek nie został na zimę zadaszony, okna zabezpieczone zostały folią. Ksiądz zamieszkał w salce katechetycznej do której, jak również do kancelarii i jadalni, zdążył wykonać odpowiednie okna Jan Śmietana,. W okresie zimy Józef Bednarz wykonał resztę okien i „po cichutku” zostały założone w pozostałych pomieszczeniach. Dopiero w dniu 5 października 1979 roku ksiądz otrzymał oficjalne zezwolenie na remont plebanii.
W lipcu 1979 roku ks. Rektor Tadeusz Leśniak zamówił w firmie Walerii Felczyńskiej z Przemyśla trzy dzwony. Parafianie zbierali złom kolorowy na ich odlanie. Mieszkający wKamieniu Pomorskim rodak Stanisław Sobinek zebrał w swoim warsztacie i ofiarował około 1 tony złomu pochodzącego z naprawianych urządzeń elektrycznych.
Dzwony zostały wykonane w umówionym terminie i przywiezione późną nocą 10 listopada 1980 roku przez Eugeniusza Marfiaka z Bystrej. Przez całą niemal noc parafianie urządzali konstrukcję do zawieszenia dzwonów, by zdążyć na uroczystości odpustowe podczas których JE ks. bp Albin Małysiak dokonał ich poświęcenia i po raz pierwszy parafianie mogli usłyszeć ich dźwięk
Dzwon największy pod wezwaniem „Imię moje św. Marcin” z napisem „Błogosławieństwo i miłosierdzie na wieki wydzwaniać będziemy dla wszystkich którzy nas ufundowali” parafia – Bystra Podhalańska 1979-80” waży 970 kg.
Średni ”św. Stanisław” i napis „Budź ludy ospałe, upadłe dźwigaj wzwyż, wątpiącym daj serce całe, umarłym, zbawienie zbliż” waży 580 kg
Mały ważący 290 kg poświęcony został papieżowi i nosi imię „Jan Paweł II” i napis „Dla upamiętnienia wyboru Papieża- Polaka i Jego pielgrzymki do Ojczyzny 10. 06. 1979 w pierwszym roku pontyfikatu Jana Pawła II”
Widząc duże zaangażowanie miejscowej ludności w pracach na rzecz parafii i troskę opotrzeby kościoła, ks. Tadeusz Leśniak wystąpił do Kurii Metropolitalnej w Krakowie zwnioskiem o budowę kościoła.
Pomimo trwania od dnia 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego i związanego z tym zawieszenia większości praw obywatelskich, na wniosek Kurii Metropolitalnej w Krakowie z1982 roku L.683, Wojewoda Nowosądecki Antoni Rączka zmienił poprzednią negatywną decyzję Wojewody Lecha Bafii z roku 1977, i wyraził zgodę na utworzenie parafii w Bystrej.
Dekretem nr 2756 z dnia 11 sierpnia 1982 roku Franciszek Kardynał Macharski Arcybiskup Metropolita Krakowski erygował nową parafię pod wezwaniem św Marcina inadał jej kościelną osobowość prawną. Pierwszym proboszczem nowopowstałej parafii został tym dekretem mianowany Ks. Tadeusz Leśniak. W tym również roku po wielu staraniach i zabiegach, parafia otrzymuje zgodę na budowę kościoła. Wybrany został 47 osobowy Komitet Budowy Kościoła, który od 25 kwietnia 1985 r. rozpoczął wśród mieszkańców wsi, zbiórkę pieniędzy i materiałów potrzebnych do budowy. Mimo dużego śniegu, jaki spadł w dniu 1 maja 1985 roku, ksiądz proboszcz dokonał uroczystego poświęcenia placu budowy a w dniu 9 maja 1985 roku rozpoczęto budowę kościoła, którą kierował majster budowlany Józef Bednarz z Bystrej.
Projekt kościoła został wykonany przez zakopiańskich architektów Zenona Remi i Stanisława Tylkę. Architekturą budowla nawiązuje do budownictwa regionalnego i jest formą szałasu. Materiał budowlany stanowi cegła i kamień. Kamień węgielny pod budowę kościoła został poświęcony w Tarnowie w roku 1987 przez papieża Jana Pawła II podczas pielgrzymki. do Polski a wmurowany przez J. E. Ks. bpa Kazimierza Nycz.
W dniu patrona parafii św. Marcina 11 listopada 1994 r. JE Metropolita Krakowski ks. Kardynał Franciszek Macharski dokonał aktu konsekracji kościoła Ołtarze Serca Pana Jezusa i św. Brata Alberta zostały zaprojektowane przez mgr Andrzeja Dzięgielewskiego z Krakowa. Rzeźbę Serca Pana Jezusa wykonał artysta rzeźbiarz zKrzczonowa a plastycznie opracował Sieńczorek z Krakowa. Obraz św Brata Alberta z Dzieciątkiem na ręku namalował Piotr Moskal z Krakowa.
W dniu 13 czerwca 1999 roku, podczas pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Polski, w Warszawie odbyła się beatyfikacja 108 męczenników, ofiar II wojny światowej w tym naszego rodaka ks. Stanisława Pyrtka.
Jubileusz trzeciego Millenium lub przejścia wieków, upamiętniony został uroczystym wmurowaniem w dniu 9 stycznia 2000 roku Krzyża Jubileuszowego oraz licznymi nabożeństwami dziękczynnymi jak również uczestnictwem w rekolekcjach wielkopostnych, udziałem w obchodach jubileuszu tysiąclecia diecezji krakowskiej.
W Kaplicy Miłosierdzia umieszczony został duży obraz (100 x 200 cm) Jezusa Miłosiernego wykonany przez artystę malarza z Krakowa Piotra Moskala. Jest to dar parafii na nowe tysiąclecie.
DUSZPASTERSTWO PO POWSTANIU PARAFII
Podczas pobytu księdza proboszcza w szpitalu, zastępstwo pełnił ks. Jan Wołek zWadowic. Zdniem 4 marca 1987 r został mianowany na pierwszego wikariusza ks. Jan Spyrka, który był tylko do wakacji. Po wakacjach do pomocy księdzu proboszczowi, został przysłany wikariusz ks. Jan Adamus, któremu z dniem 13 lutego 1988 roku powierzono obowiązki duszpasterskie w parafii Raciborsko.
Zrażony do części parafian, ksiądz proboszcz w październiku 1986 roku składa rezygnację z pełnienia funkcji a w lutym 1987 na własne życzenie odchodzi w stan spoczynku izamieszkuje w domu rodzinnym w Kozach k. Bielska. Urodzony w roku 1935, wyświęcony na kapłana w 1958, zmarł w dniu 20 stycznia 1990 r. i został pochowany w rodzinnej ziemi.
Z dniem 12 lutego 1988 roku JE ks. kardynał Franciszek Macharski mianował proboszczem w Bystrej ks. Kan. Janusza Bednarczyka. W dniu 23 października 1988 roku została ukończona budowa murów, w których po raz pierwszy odprawił Mszę św. nowy proboszcz. Na krótko, bo od marca. do 23 sierpnia 1988 roku obowiązki wikariusza pełnił ks. Stanisław Wójcik i został przeniesiony do parafii św. Maksymiliana Kolbe w Oświęcimiu a na jego miejsce został mianowany ks. Maciej Piątek pełniący dotąd obowiązki sekretarza iwizytatora Wydziału Katechetycznego Kurii Metropolitalnej w Krakowie.
Procesja Bożego Ciała 18 czerwca 1992 roku odbywała się w pięknym słonecznym dniu. Procesję prowadzili księża: ksiądz proboszcz kanonik Janusz Bednarczyk i ksiądz wikariusz Maciej Piątek. W godzinach wieczornych nagle ks. Maciej zaniemógł okazało się, że doznał wylewu krwi i o godz. 5 rano w obecności rodziny zmarł w szpitalu w Jordanowie. Ciało księdza zostało przewiezione do Bystrej gdzie w niedzielę o godz. 15. 00 JE ks. bp Jan Szkodoń, z licznie zgromadzonymi księżmi odprawił Mszę św. W poniedziałek parafia pożegnała z wielkim bólem bardzo lubianego i szanowanego księdza, którego ciało zostało przewiezione do rodzinnej parafii- Makowa Podhalańskiego. W obrzędzie pogrzebowym uczestniczył JE ks. bp Kazimierz Nycz, bardzo liczna grupa księży, mieszkańców Bystrej zorkiestrą strażacką, nauczycielami, młodzieżą szkolną, członkami OSP. Wszystkich ogarnął wielki ból i żal. Pochowany został na cmentarzu w Makowie Podhalańskim.
Decyzją JE ks. kardynała w sierpniu 1992 roku nowym wikariuszem został mianowany ks. Zbigniew Drobny rodem z Makowa Podhalańskiego, który po dwóch latach został przeniesiony do parafii Krzęcina k. Skawiny a na jego miejsce, z dniem 25 września 1994 roku, został mianowany wikariuszem ks. Ryszard Pędzimąż, jednak po roku pracy został odwołany z pełnionej funkcji a na jego miejsce powołany został ks. Robert Bukała, który z dniem 26 sierpnia 1999 r został przeniesiony do Jabłonki na Orawie. Nowym wikariuszem został mianowany ks. Stanisław Makowski, który z dniem 27 sierpnia 2005 r. został „przeniesiony” do parafii Wieliczka a na jego miejsce przybył z parafii Podstolice ks. Tadeusz Pawlica, który został „przeniesiony do parafii św. Judy Tadeusza w Krakowie Czyżynach. Kolejnym wikariuszem z dniem 24 sierpnia 2008 powołany został wikariusz z parafii Gdów ks. Andrzej Mieszczak. Z dniem 27 sierpnia 2011 na stanowisko wikariusza mianowany został ks Zbigniew Ścisłowicz.
Z uwagi na pogarszający się stan zdrowia, z dniem 30 czerwca 2008 roku został zwolniony z obowiązków proboszczowskich ks. kan. Janusz Ryszard Bednarczyk i przeszedł na wcześniejszą emeryturę, jako rezydent pozostał na plebanii w Bystrej. W dniu 17 sierpnia 2008 uroczyście przejął parafie nowy proboszcz ks. kan. Stanisław Dolasiński, pracujący dotąd w parafii Kraków Luborzyca. Ksiądz proboszcz wprowadził kilka zmian w ceremoniale liturgicznym, rozbudowując go. Zaangażowany w Ruch „Światło Życie” i starał się wciągnąć w jego działania rodziny i dzieci. Co pewien czas występował z listowną prośbą do parafian odatki na remont plebanii i inwestycje kościelne. Wielu parafian podejmowało jego inicjatywy fundując do kościoła witraże, wspierając rzeczowo i finansowo prace przy urządzeniu świetlicy na strychu plebanii. W ramach upiększania kościoła w łuku tęczy przed prezbiterium umieścił rzeźbę (z tworzywa sztucznego) Chrystusa Zmartwychwstałego zawieszony na krzyżu, przyozdobił płaskorzeźbami antepedium ołtarza i pulpit do czytań. Dokończył budowę ogrodzenia kościoła, wprowadził w pierwszą niedzielę miesiąca Msze św. na cmentarzu, zainicjował specjalne nabożeństwo w pierwszy czwartek miesiąca i obchody święta błogosławionego Stanisława Pyrtka. Zainicjował Święto Bystrej, powstanie Oddziału Związku Podhalan, naukę tańca góralskiego i gry na instrumentach. W Wielkim Tygodniu Misterium Paschalne, podobnie jak procesje „Bożego Ciała” odbywały się drogami na różne role. Podjęte przez księdza inicjatywy nie przypadły do gustu wielu parafianom, uważali bowiem że mało troszczy się ostan budynku kościelnego, dlatego doszło do scysji, której efektem było złożenie przez księdza proboszcza rezygnacji z pełnionej funkcji. Z dniem 6 lipca 2014 został przeniesiony do Zebrzydowic. Nowym proboszczem z dniem 1 lipca 2014 roku został mianowany ks. mgr lic. Adam Byrski, wikariusz z parafii Matki Boskiej Różańcowej z Chrzanowa.
Umiejętność wschłuchiwania się w głos parafian, otwartość na ich inicjatywy, chęć współdziałania z wszystkimi, jawność finansów i podejmowanych decyzji, to cechy dzięki którym ksiądz proboszcz pozyskał zaufanie i uznanie w środowisku a efektem jest ofiarność, ibezinteresowne zaangażowanie w parafian do pomocy w pracach na rzecz kościoła. W krótkim czasie, bo zaledwie trzy miesiące od przybycia na parafię księdza proboszcza, zostały wykonane prace remontowe w kościele; uszczelniono i ocieplono poddasza kościoła, wykonano instalację centralnego ogrzewania, urządzono kotłownię c. o., usunięto braki iusterki w ogrodzeniu, wykonano dojazd do kotłowni, przystąpiono do ułożenia kostki brukowej na parkingu, i wykonano wiele innych prac nie rzucających się w oczy.
